bevrijding en schenkt daarom ruim aandacht aan oorlogsgraven. Aan zowel oorlogsbegraafplaatsen – erevelden – als aan individuele
graven van oorlogsslachtoffers. Gefusilleerden, gesneuvelden, slachtoffers van bombardementen; mannen, vrouwen, kinderen: de Tweede
Wereldoorlog eiste zijn tol zonder onderscheid des persoons. Nu de laatste ooggetuigen nog leven, voelt de noodzaak hun verhalen
en die van de slachtoffers op te tekenen des te dringender. Overal in het land zijn vele vrijwilligers daarmee bezig. Al die verhalen hebben,
zoals Bert Lever stelt, ‘een randje dat zeer doet’. Graag geven we deze verhalen het motto mee uit ‘Vrede’ van Leo
Vroman:
‘Kom vanavond met verhalen / hoe de oorlog is verdwenen,
en herhaal ze honderd malen: alle malen zal ik wenen.’